دو بیتی های فایز دشتی

فایز دشتی | فایز دشتستانی

بدست آن بت طاووس زیبــا

میان عاشقان شد فتنه برپا

دل فایز همیشه در هراس است

که ما کشته شویم و یار رسوا

فایز دشتی | فایز دشتستانی دو بیتی

به زیر پرده آن روی دل آرا

بود چون شمع درفانوس پیدا

دل فایز چو پروانه به دورش

مدامش سوختن باشد تمنـا

فایز دشتی | فایز دشتستانی دوبیتی عاشقانه

بگو آن قاصد نیکولقــا را

ببر بر دوستان پیغام مـا را

همان ساعت که دیدی یار فایز

بخاطر آوری این بینوا را

فایز دشتی | فایز دشتستانی عشق و عاشقی

تنت همچو بلور و رخ بود گل

بیاض گردنت نسرین و سنبــــل

کمند گیسوان دلدار فایــــز

به هم پیچیده چون خط ترســل

فایز دشتی | فایز دشتستانی دوبیتی احساسی و رمانتیک

بتا مهر تو جا بنمـــوده بر دل

دلم در چین زلفت کرده منـــزل

به دریای غمت غرق است فایز

ندانم کی رسد کشتی به ساحـل

فایز دشتی | فایز دشتستانی اشعار

قسم بر سوره والشمس واللیل

به غیر از تو ندارم با کسی میــل

کلام الله باشد خصم فایـــــز

اگر نامحرمی با تو کند سیـــــل

فایز دشتی | فایز دشتستانی شعرهای زیبا و قشنگ

دو گیسوی تو جانا لیله القـــدر

بیاض گردن تو مطلع الفجـــــــر

ملایک تهنیت گویند فایـــــز

شب وصلت زالف شهر بهتـــــــر

فایز دشتی | فایز دشتستانی رباعی عاشقانه

به گردن هشته‌ای زلف چو زنجیر

گنه من دارم این گردن چه تقصیر

به گردن زلف چون زنجیر بـــردار

مکن فایز زجان و زندگی سیـــــر

فایز دشتی | فایز دشتستانی دوبیتی های عارفانه

بت نامهربان یــــار ستمگــــر

جفا جو سنگدل بیرحم کافــــر

بیا از کشتن فایز به پرهیـــــــز

بیندیش از حساب روز محشـــر

فایز دشتی | فایز دشتستانی اشعار زیبا و عاشقانه فائز

مسلسل حلقه حلقه روی دلبــر

دو گیسویش فتاده همچو عنبــر

دل فایز فشرده تـــــــار زلفش

چو رستم در نبرد هفت لشـــــکر

فایز دشتی | فایز دشتستانی بهترین و زیباترین اشعار

به دل گفتم مرو درکوی دلبــر

ره خود گیر ازاین سودا تو بگـــذر

دل فایز مگر تو پور زالـــــــــی

که داری تاب جنگ هفت لشـــکر

فایز دشتی | فایز دشتستانی دوبیتیهای عاشقانه

قدت طوبا لبت کوثر رخت حور

ازاین حسن خدایی چشم بــد دور

بت فایز زخوبی بی نیــــاز است:

بود سر تا قدم نور علی نــــــــــور 

دوبیتی های فائز دشتی عاشقانه

خداوندا دلــــم از دین بــری شد

اسیر دام زلف آن پــــــــری شد

پری دید و پریشــــان گشت فایـز

پری را هرکه دید از دین بری شد

دوبیتی های فائز دشتی عارفانه

دلم را جز تو کس دلبر نباشد

به جز شور تو ام در سر نباشد

دل فایز تو عمدا می‌کنی تنگ

که تا جـای کس دیــــگر نباشد

دوبیتی های فائز دشتی زیبا

دل آرامی که پــا بر دل گذارد

ستم باشد که پا بر گِل گذارد

تمنـــــــایی که دارد یار فـــــایز

قدم برچشم ما مشکل گذارد

بهترین دوبیتی های فائز دشتی

سحر شبنم چو بر گیسوش افتـــــــــاد

در عالم شورشـــی از بوش افتــــــــاد

خوش آن ساعت که فایز همچو گیسوش

پریشـــــــان‌وار بر پهلوش افتــــــــــاد

گلچین دوبیتی های فائز دشتی

نه هر چشمی ز جسمی می‌برد جان

نه هر زلفی دلی سازد پریشان

نه هر دلبر ز فایز می‌برد دل

رموز دلبری سری است پنهان

زیباترین دوبیتی های فائز دشتی

بگو با دلبــــــــــر ترسایــــــی امشــــب

چه می‌شد گر که بی ترس آیی امشب

لبان خشــــــک فایــــــــــز را زرحمـــت

به آن لعل لب تر… سایـــــــی امشب

مجموعه دوبیتی های فائز دشتی

زما آن چشــــم وابرو مـــــی برد دل

لب و دندان و گیســــو مـــــی برد دل

بت فایـــــــز ز وضع و طـــــرز رفتـــــــار

نه من دل داده‌ام اومـــــــی برد دل

بهترین های دوبیتی های فائز دشتی

پس از مرگم نخواهم‌های هایـــــی

نه فـــــریادوفغـــــــان ونــه نوایــــــی

بگویی گشــــــته فایز کشـــتهٔ دل

ندارد کشـــــتهٔ دل خونبهـــــــــایی

با حال ترین دوبیتی های فائز دشتی

مرا تن زورق است وناخــــــدا دل

در این کشور بوَد فــــــرمــانروا دل

برد فایـــــــز به منزل یا کنـــد غرق

نمی‌دانــــم برد ما را کجـــــــا دل

غمناک ترین دوبیتی های فائز دشتی

مزن شانه به زلف پرشــکن را

مپوش از سنبل تر یاســمن را

دل فایز وطن دارد درآن زلف

مکن دور از وطن اهل وطن را

ناب ترین دوبیتی های فائز دشتی

عجب دارم از آن زلف چلیپا

که دارد صد هزاران دل درآن جا

بت فایز مزن شانه برآن زلف

مکن ویرانه خود آن آشـیان‌ها

دوبیتی های فائز دشتی عاشقی

بهار آمد گلستان شد مطــــرا

شدند از نو عنادل مست وشیــدا

جوانی کاش فایــز بد چوگلشن

که هرساله شدی سرسبز و خضـرا

قشنگ ترین دوبیتی های فائز دشتی

بتا آهسته تر بردار پــــا را

از این دام بلا بردار مـــا را

سراغ نیمه جان داری ز فایز

بیا بستان سرمنت خدا را

غمگین ترین دوبیتی های فائز دشتی

اگر خواهی بسوزانی جهان را

رخی بنما بیفشان گیسوان را

بت فایز اشارت کن به ابروت

بکش تیغ و بکش پیر و جوان را

دوبیتی های فائز دشتی جدید

به رخ جا داده‌ای زلف سیه را

بکام عقرب افکندی تو مه را

که دیده عقرب جراره فایــز

زند پهلو به ماه چهـارده را